SEGUIDORES

sábado, 17 de noviembre de 2012

AUN SIGUE LLOVIENDO

Hoy, aun sigue lloviendo...
Durante la tarde, la lluvia ha caído suave, acariciadoramente, empapandolo todo tras de si.
Ha caído dulce, y mansamente, ve empapando todos los rincones de mi tierra.
Deja tras de si, un rastro de olor a tierra mojada, a frescura, a hierba empapada en los verdes prados...Olor a naturaleza...

Mansamente, como la lluvia, poco a poco, el suave llover incita al sueño; a 
dormir; a soñar...
Tras los cristales, mi cara se asoma a ver el paisaje, y este aparece desdibujado por las transparentes gotas de lágrimas del cielo.
Nostalgias...
Sueños que pugnan por llenar mi inconsciente, dulces sueños...

La traviesa brujita de alas de mariposa y blancos ropajes, hoy no aparece; tal vez por miedo a mojar sus transparentes alas .

Duermo despierto...
Y al trasluz de la luna, veo una bruja volando en su escoba ultimo modelo, mientras en tierra, al pie de una fuente perdida en la espesura del bosque, varias "meigas" mas, danzan alocadas en torno a una hoguera en la que la "queimada", comienza a hervir en su recipiente de barro...
Recitan ante las temblorosas llamas azules del "oruxo", un ancestral conjuro...

"Mouchos, coruxas, sapos e bruxas.
Demos, trasgos e diaños, espíritos das nevoadas veigas.
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das menciñeiras.

Podres cañotas furadas, fogar dos vermes e alimañas.
Lume das Santas Compañas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios.

Oubeo do can, pregón da morte, fociño do sátiro e pé do coello.
Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Averno de Satán e Belcebú, lume dos cadáveres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernais cus, ruxido da mar embravecida.

Barriga inútil da muller solteira, falar dos gatos que andan á xaneira, guedella porca da cabra mal parida.

Con este cullerón levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxirán as bruxas a cabalo das súas escobas, índose bañar na praia das areas gordas.

¡Oíde, oíde! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse no augardente, quedando así purificadas.

E cando esta queimada baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa alma e de todo embruxamento.

Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada: si e verdade que tendes mais poder que a humana xente, aquí e agora, facede cos espíritos dos amigos que estan fora, participen con nos desta queimada."...

...Soñad...Soñad...Mientras podáis, antes de que la oscuridad mas manifiesta, apague vuestros días...





                                                                                                                                 © J.J.2012

http://youtu.be/JodtQHde444

No hay comentarios:

Publicar un comentario